‘portraying warmth and a real slice of everyday life’
[20251106_het finale_carnivore ongemak]
De finale mens lijkt drager van een toenemende sensibilisering waarin hij, de gevoelige kneus, steeds meer leidt onder een toenemend medegevoel, een apathie of altruïsme dat zich uiteindelijk uitstrekt tot de meest gevoelige kneuzen onder alle levende wezens, namelijk de huisdieren, het vee, en de – helaas – nog niet tot menselijk niveau opgevoede wilde dieren die vooral bezig zijn om elkaar te verschalken omdat ze nog niet weten dat homo finalis dergelijke achterlijke praktijken in naam van de schoonheid van de natuur wil afschaffen.
In kern gaat het bij die sensibilisering echter vooral om de installatie van een cosmetica die wegkijken van dieronvriendelijke praktijken mogelijk maakt. Een exemplarisch geval daarvan werd in 1984 geleverd door activisten van het Animal Liberation Front, dat onwettig beslag wist te leggen op zeventig uur beeldmateriaal, geproduceerd in het proeflaboratorium van de hoofdkliniek van de Universiteit van Californië. De activisten dikten het materiaal in tot een klein halfuur, bijeengebracht onder de titel Unnecessary Fuss (‘Onnodige opwinding’) waarmee de leider van een dierenexperiment de verontwaardiging kwalificeerde die ontstond over de weinig fraaie ‘omstandigheden’ waarin de wrede experimenten op gedrogeerde, naamloze primaten gedaan werden. De onderzoekers bleken er lol aan te hebben, en gingen zo ver om de gruwelijk toegetakelde proefdieren te bespotten. Het grote publiek bleek niet zozeer verontwaardigd over de misselijkmakende proeven zelf, maar vooral over de cynische (en zelfbeschermende) omgang van de onderzoekers met hun eigen ongemak. Dezelfde sensibiliteit zou de Amerikanen niet beletten door te gaan met hun vleesconsumptie, naar hoofdelijk gemiddelde het grootst van de gehele wereld. In de periode 2002-2020 is de Amerikaanse vleesconsumptie stabiel gebleven op zo’n 124 kilo per capita, ruwweg het twintigvoudige van wat Indiërs in dezelfde periode aan vlees geconsumeerd hebben.
Volgens de dierbeschermingsorganisatie World Animal Protection serveerde Amerika’s grootste fastfoodketen McDonald’s (bekend van koppelverkoop van ‘gratis’ speelgoed aan kinderen) in 2022 nog altijd standaard ‘plofkip’, en was er weinig terechtgekomen van de tien jaar eerder gedane belofte om het opsluiten van zwangere zeugen in ‘draagstallen’ af te bouwen. Dat laatste zou vooral ‘te duur’ zijn. Het reclamebudget van de fastfoodketen bleef ondertussen één van de grootste van alle Amerikaanse bedrijven, omdat de ‘overall McDonald’s experience’ verbonden is met ‘portraying warmth and a real slice of everyday life’.
*) Volgens MacDonalds Canada, 22 december 2005
The text above is part of a preview of a book (in progress) by Leon Dessau, titled Homo Finalis.
More info on the mainpage.
Unless indicated, all imagery on this site is AI generated, prompted in 2025 by Leon Dessau
Images: creative commons / copyright on text by Leon Dessau
Leon Dessau 